30 Eylül 2012 Pazar

unutma denemesi


 
keşke 
düşmeden önce karanlığa çocuk olmayı bilseydi tanrı!
ona neler büyüttüm  oysa;
onca nehirler aktım/ onca çakıl taşları arındı içimde/
büyüdü kalbim! uzun bir gece olmayı öğrendim sonra
bir eskim olsun istedim, eskittim,
ondan sevmiyorum yeniyi

orda kalmalı tanrı; asmaların kekresini silmeye çalışırken elinden
ve sallarken o kuytuya  ruhumu/

orada, öylece
kirpiklerimde kuruyan o düşle...

Hiç yorum yok: