SÖZ VE AYNA ÖLDÜ
ağır bir taş gibi içimdesiniz şimdi
yüzünüzün aynası olduğum yalan
ve size dokunduğum
ancak kendimi onarabilirim.
o acı hep duruyor bildik yerinizde.
ah içiniz:, açılmamış odadır
şehvetimin yersiz inceliğinde
ki siz bir açelyayı öldürdünüz
anmalık hediyeyim artık; ölgün ve mağrur
kalkıp gidin sizin olmayan bahara.
üşümüş bir coğrafyada yazıldı adım,
değmiyor acılarımız birbirine bu yüzden,
aynı güneşe bakmıyoruz,
aynı söz başka gülümsüyor size
bir elamanın yarısı olmak nasıl zor.
kendi yarasını yalayan deniz, iyileştir kumsalını
ağzımın derin çukurlarında bekleyen izi iyileştir.
sesini dinleyen aşkları fısılda ve
kenti uyandırmadan kuşlar, yaz
bir yüreğin diğerinde bittiğini,
gök, içi boş evlere masal anlatmakta çünkü
çok yüzlü ayna nasıl öldü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder